c a o s a r t o vol.4 (14-3-2013) in radio of chimeres

 

PLAYLIST

c a o s a r t o vol.4 (14-3-2013) in radio of chimeres 

1. Nannou - Aphex Twin

2. Rhineland - Beirut

Poezie

ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΛΙΓΟΙ (Γιώργος Μακρής)

Είμαστε εμείς οι ονειροπαρμένοι τρελοί της γης
με τη φλογισμένη καρδιά και τα έξαλλα μάτια.
Είμαστε οι αλύτρωτοι στοχαστές και οι τραγικοί ερωτευμένοι.
Χίλιοι ήλιοι κυλούνε μες το αίμα μας  
κι ολούθε μας κυνηγά το δράμα του άπειρου.
Η φόρμα δεν μπορεί να μας δαμάσει.
Εμείς ερωτευτήκαμε την ουσία του είναι μας
και σ΄ όλους μας τους έρωτες αυτήν αγαπούμε
Είμαστε οι μεγάλοι ενθουσιασμένοι και οι μεγάλοι αρνητές.
Κλείνουμε μέσα μας τον κόσμο όλο και δεν είμαστε τίποτα απ' αυτόν τον κόσμο.  
Οι μέρες μας είναι μια πυρκαγιά και οι νύχτες μας ένα πέλαγο.  
Γύρω μας αντηχεί το γέλιο των ανθρώπων.  

Είμαστε οι προάγγελοι του χάους.

3. Turin Horse - Mihaly Vig

4. Variazione Di Un Tango - Dustin O' Halloran

Ο Γιώργος Μακρής γεννήθηκε στην Αθήνα το 1923 από καταπιεστικούς γονείς, μοναχογιός. Μετά από ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα που συνέβη όταν ήταν έξι χρονών ,ο Γιώργος Μακρής παραμένει χωλός σε όλη του τη ζωή και βαδίζει με δυσκολία…γράφτηκε στην Νομική Αθηνών αλλά δεν φοίτησε ποτέ…μαθαίνει Γαλλικά και Αγγλικά και διαβάζει μετά μανίας όλους τους συγγραφείς της εποχής εκείνης(Σαρτρ κ.λπ.) στην γλώσσα τους. Ζει σχεδόν μόνος από το 1948.Δεν ενδιαφέρεται για τίποτα και περιφέρει το σαρκίο του από καφενείο σε καφενείο και από στέκι σε στέκι, ξοδεύοντας άσκοπα τα χρήματα της μητέρας του και μετά μένοντας απένταρος για εβδομάδες.. Ήταν λιγομίλητος και με πολύ χιούμορ. Πάντα με ένα βιβλίο ή περιοδικό ξένο στο χέρι, αραγμένος στις καρέκλες των ζαχαροπλαστείων ή των καφενείων της πλατείας Κολωνακίου διάβαζε…υπήρξαν περιπτώσεις που την έστηνε σε μια καρέκλα καφενείου και δεν σηκωνόταν ούτε μετά από εικοσιτέσσερις ώρες. Το ίδιο γινόταν στο δωμάτιο που έμενε…Έγραφε κείμενα δικά του, μετέφραζε και αλληλογραφούσε με φίλους και γνωστούς. Τα γραπτά του ακουμπούσαν τις υπαρξιακές φιλοσοφίες της μεταπολεμικής εποχής.Τα ποιήματα του, γιατί κυρίως ποιήματα έγραφε, αντανακλούσαν τις περισσότερες φορές τις ψυχικές και συναισθηματικές καταστάσεις.Οι μεταφράσεις πλησίαζαν περισσότερο τις φιλοσοφικές του διαθέσεις. Οι ολοκληρωμένες ήσαν τρεις. Του Άλντους Χάξλεϋ, του Οκτάβιο Παζ και του Ζαν Μιρό. Από το 1965 άρχισαν οι τάσεις για αυτοκτονία.Εάν προσθέσουμε και μερικές αδικαιολόγητες συγκρούσεις με το αυτοκίνητο του,που τελικά καταστράφηκε ,οι απόπειρες ήταν επτά αλλά ανεπιτυχείς.Στο τέλος του Γενάρη του 1968 ,ήρθε σπίτι μου μεσημέρι.Ήταν χλωμός και αδυνατισμένος.Φάγαμε και αμέσως μετά μου είπε: «Είναι ντροπή να μην μπορώ να δώσω ένα αποφασιστικό τέλος στη ζωή μου»,κι έφυγε.Του τηλεφωνούσα συνέχεια.Δεν απαντούσε.Αργά στις 31 του ίδιου μήνα μου τηλεφώνησαν ότι έπεσε από την ταράτσα του σπιτιού του.

[ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΧΡΗΣΤΑΚΗΣ , Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΛΗΤΕΙΑΣ]

5. Who Will Take My Dreams Away - Marianne Faithfull  

6. Pendulum Man - Bark Psychosis  

Δεν ήθελα να με περάσουν για εγκληματία. Ούτε για τρελό. Είναι πολύ σημαντικό για μένα να μην παρανοηθούν τα κίνητρά μου. Δεν σκόπευα να κάνω κακό. Δεν ήθελα να καταστρέψω. Δεν ήταν σκοπός μου να στερήσω αυτό που ήταν πολύτιμο. Αποζητούσα μόνο να απελευθερώσω από αυτό που θεωρούνταν αξεπέραστα τέλειο. Έβλεπα τον εαυτό μου να προσφέρει ένα δώρο, μια διέξοδο, μια πρόκληση. (Χρήστος Χρυσόπουλος)
 

7. Oblivion - Sofia Koubli

8. Oblivion - Piazolla Tango

9. Suicide by Star - God is an Astronaut

 Ένα μνημείο οφείλει να είναι αυτό που είναι. Ουδέτερο. Για να μπορείς εσύ να το δημιουργείς. Να το βάφεις. Να περιπλανιέσαι και μαζί να υποφέρεις το αβέβαιο άγγιγμα. Αν σου υπαγορευτεί η σχέση που οφείλεις να έχεις με κάτι, τότε αυτό πεθαίνει. Το μνημείο γίνεται μνήμα.

10. Κλαις - Σοφία Βέμπο

11. Ζητάτε να σας πω - Αρλέτα

12. Adagio - Secret Garden

13. Dark Chariot - Peer Raben

14. Polonaise - Shigeru Umembayashi

15. 2046 - Shigeru Umembayashi

  
Kar Wai Wong

Ξέρεις. . .

τι έκαναν οι άνθρωποι

τον παλιό καιρό. . .

. . .όταν είχαν μυστικά

που δεν ήθελαν να μοιραστούν;

Αναρριχούνταν σ'ένα βουνό. . .

έβρισκαν ένα δέντρο. . .

σκάλιζαν μια τρύπα στον κορμό του. . .

ψιθύριζαν το μυστικό. . .

μέσα στην τρύπα. . .

. . .και μετά τη σφράγιζαν με λάσπη.

'Ετσι. . .

. . .κανείς άλλος δεν μάθαινε

το μυστικό.

Εγώ θα γίνω το δέντρο σου.

16. 2046 - Shigeru Umembayashi

17. Λευκή Καταιγίδα - Παύλος Παυλίδης

 
18. Deer-Ree-Shee - The Black Angels

19. If Love is the Drug - The Brian Jonestown Massacre 

20. In Fiction - Isis

Poezie

Θα με φωνάξουν, θα μας φωνάξουν όλους(Blas de Otero)

Θα με φωνάξουν, θα μας φωνάξουν όλους.
Εσύ, κι εσύ, κι εγώ, θα κάνουμε σειρά
σε τόρνους από κρύσταλλο, μπροστά στο θάνατο.
Και θα σε εκθέσουνε, θα εκτεθούμε όλοι
να γίνουμε κομμάτια, τσακ! από μια σφαίρα.

Καλά το ξέρετε. Θα έρθουν
για σένα, για σένα, για μένα, για όλους.
Και επίσης
για σένα.
(Εδώ
δε σώζεται ούτε ο θεός. Τον δολοφόνησαν.)

Είναι γραμμένο. Τ’ όνομά σου είναι ήδη στη λίστα,
τρέμοντας σ’ ένα χαρτί. Αυτό που λέει:
άβελ, άβελ, αδελφός… ή εγώ, εσύ, αυτός…

21. Electrelane - Come On

 

Blas de Otero

22. Nobody Nowhere - The Jezabels

23. Τώρα Αρχίζω και Θυμάμαι - Ξύλινα Σπαθιά

24. Existenz Ost - Howard Shore

  

25. Existenz Ost - Thomas Bergen

Η εικονική πραγματικότητα του eXistenZ αποδεικνύει ότι το σώμα και οι αισθήσεις δεν μπορούν να λειτουργήσουν σαν σίγουρος οδηγός για την κατάκτηση της γνώσης σε σχέση με τον κόσμο. Σε αντίθεση, όμως, με τους φιλοσόφους που αναφέρθηκαν παραπάνω, στο eXistenZ ούτε το πνεύμα, ούτε η σκέψη μπορεί να λύσουν οριστικά το πρόβλημα της γνώσης της πραγματικότητας, η οποία δεν ορίζεται καθώς ήρωες και θεατές αποτυγχάνουν να τη διακρίνουν από τον φανταστικό κόσμο. (On cinema and ... other)

 

26. Το Στοιχειωμένο Σπίτι - Παύλος Παυλίδης

27. Spectaphone - Alcalica

 Το να θες να είσαι κάτι ισοδυναμεί με την βία που ασκείς στο υπαρξιακά ακαθόριστο ον που είσαι. Και για να το πω ακριβέστερα, το να θες να είσαι κάτι ισοδυναμεί με το να θες να είσαι μια συγκεκριμένη εκδοχή του εαυτού σου. Δηλαδή ο μη-εαυτός. Δηλαδή όχι ολόκληρος, αλλά μια εικόνα σου. Ένα στιγμιότυπο. Το στιγμιότυπο όμως δεν έχει χρόνο. Είναι νεκρό. Ή για να το θέσω καλύτερα: ήδη πεθαμένο. (Γιώργος Ευθυμίου)

28. Στο Βράχο - Ξύλινα Σπαθιά