c a o s a r t o vol.7 (4-4-2013) in radio of chimeres

PLAYLIST

c a o s a r t o vol.7 (4-4-2013) in radio of chimeres 

1. δωμάτια/rooms - human fission

2. Lunacy - Swans

3. Genesis - misuse
 

Όταν θυμόμαστε εσκεμμένα, αναπλάθουμε τις μνήμες κατά το δοκούν, έχοντάς τες μπροστά μας σαν ένα πληκτρολόγιο, που το χρησιμοποιούμε για να φτιάξουμε έναν εαυτό της αρεσκείας μας. Και τούτο συνιστά μια παράδοξη ελευθερία, βέβαια, αφού, στην ουσία, αυτός που έχει την ευχέρεια να διαλέξει μέσα από τις μνήμες έχει ήδη διαμορφωθεί απ’ αυτές. Η μνήμη δεν είναι, λοιπόν, ποτέ σε καθαρή κατάσταση· δεν είναι ποτέ απαλλαγμένη από φαντασιακές αφηγήσεις, τις οποίες πλάθουμε για να εξασφαλίσουμε τη συνοχή του εαυτού μας, για να δώσουμε ένα νόημα στην πορεία του μέσα στον χρόνο. (Βασίλης Πατσογιάννης)

 

4. I Know Your Ways - Black Heart Pocession 

5. Drown With Me - Lola's Bad

6. Gordon's Anxious Pansy - Harold Budd/Hector Zazou 
 

Η μνήμη, τελικά, δεν είναι ένα πάγιο και δεδομένο απόθεμα που κουβαλάμε μαζί μας, αλλά μια δυναμική σχέση που αναπτύσσουμε με ό,τι αποκαλούμε παρελθόν, παρόν ή χρόνο, γενικότερα: έννοιες, που, αν παραβλέψουμε τη χρηστική καθημερινή τους αξία, μας εμπλέκουν σε μια προβληματική που καθιστά τόσο αβέβαιη τη διαδοχική ύπαρξη της ταυτότητάς μας μέσα στον χρόνο, ενώ μας κάνουν να υποψιαστούμε ανησυχητικά αυτό που ο συγγραφέας αποκαλεί προσφυώς μαύρη κωμωδία της αυτοσυνειδησίας. (Βασίλης Πατσογιάννης)

7. I'm Deranged - David Bowie (Lost Highway ost)

8. Hollywood Sunset - Barry Adamson  (Lost Highway ost)

 "Δε μου αρέσουν οι κάμερες. Θέλω τα πράγματα να είναι όπως τα θυμάμαι.", Bill Pullman - Lost Highway

9. I Put a Spell on You - Marilyn Manson (Lost Highway ost)

10. Rammstein - Rammstein (Lost Highway ost)

11. Loss in Action - misuse
 

Ό,τι κι αν έχουμε ζήσει πρέπει να μένει εκεί που το ζήσαμε. Καμία μετακίνηση. Όταν το περιφέρεις σε άλλο χρόνο, αλλοιώνεται. Εκπίπτει. Πονάει. Δακρύζει. Σιωπά. Δεν αισθάνεται οικεία. Τρυφερά. Γλυκά. Μπαίνει σε μια άλλη ρωγμή που δεν το χωρά. Που δεν το μετρά. Όλα πρέπει να υπάρχουν όπου τα νιώσαμε. Εκεί έχουν αξία. Εκεί έχουν σημασία. Εκεί έχουν ζωή. Εκεί όπου η μνήμη δεν καθρεπτίζει, απλά νιώθει, αισθάνεται κι αγαπά ό,τι πέρασε από πάνω της κι έγινε ρωγμή. Κι έγινε στιγμή. Κι έγινε ζωή…(Βασιλική Παπαδημητρίου)

12. Border Patrol - Novo Homo

13. My Fears Are My Only Friends - Human Flesh 
 

14. De Ushuaia a la Quiaca - Gustavo Santaolalla 

15. Αγία Νοσταλγία - Θανάης Παπακωνσταντίνου
 

16. Threnody to the victims of Hiroshima - Krzysztof Penderecki  
 

17. Long Road - Funki Porcini
 

Ο Αρσένι Ταρκόφσκι γεννήθηκε στις 25 Ιουνίου 1907 στο Ελισάβετγκραντ της Ουκρανίας από γονείς που ανήκαν σε παλιά ρουσική οικογένεια διανοουμένων. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Λογοτεχνίας (1925-1929) και λόγω της κριτικής που δέχτηκε για το μυστικισμό του, αποσύρθηκε στην ποίηση και στη μετάφραση ξένης λογοτεχνίας. Ο Ταρκόφσκι διαφύλαξε την ελευθερία του, την ποίηση του, έστω και με το βαρύ τίμημα της απομόνωσης. Η επίσημη λογοτεχνία τον αγνόησε προκλητικά, διότι δεν κολάκευε το καθεστώς και τους φυλακές του, διότι δεν συμβιβάστηκε. Όλα αυτά τα χρόνια τα ποιήματα του κυκλοφορούσαν παράνομα γνωρίζοντας μεγάλη δημοτικότητα, κυρίως ανάμεσα στη νεολαία. Χαρακτηριστικό είναι ότι πολλά σοβιετικά ροκ συγκροτήματα μελοποίησαν στίχους του. Στη δεκαετία του '70 τα ποιήματα του Αρσένι Ταρκόφσκι έγιναν γνωστά σε όλον τον κόσμο μέσα από τις ταινίες του διάσημου γιου του, Αντρέι. Στις ταινίες "Καθρέφτης", "Στάλκερ" και "Νοσταλγία" ακούγονται ποιήματα του που κάποιες φορές τα διαβάζει ο ίδιος. Ο ποιητής πέθανε από καρκίνο στις 27 Μαΐου 1989 σε ηλικία 82 ετών. Το Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς του απονεμήθηκε το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου του.

18. Prophecies - Koyaanisqatsi 

poezie

# (Αρσένι Ταρκόφσκι)

Τόσο μακρινή είναι η μέρα που γεννήθηκα,
Που καθώς κείτομαι στου ποταμού τον πάτο,
Ακούω κάθε τόσο
Το κρύο κι ολοκάθαρο νερό
Που από πάνω μου κυλά.
Κι αν τραγουδήσουμε κάποιο σκοπό
Που αρχίζει με χορτάρι, το στόμα μας γεμίζει χώμα
Κι έτσι απομένουμε με χείλια σφαλιστά.

Τόσο μακρινή είναι η μέρα που γεννήθηκα,
Που δεν μπορώ πια να μιλήσω.
Μια πόλη ονειρεύτηκα
Σε όχθη από πέτρα.
Κι εγώ κείτομαι στου ποταμού τον πάτο
Και βλέπω μέσ’ απ’ το νερό
Φως μακρινό, μεγάλα σπίτια
Του άστρου πράσινες ακτίνες.

Τόσο μακρινή είναι η μέρα που γεννήθηκα,
Που αν κάποτε φανείς μπροστά μου
Κι αγγίξεις με το χέρι σου τα μάτια,
Θα ‘ναι ένα ψέμα,
Κι εγώ δεν θα μπορώ να σε κρατήσω,
Κι αν φύγεις
Δεν θα σ’ ακολουθήσω σαν τυφλός
Κι αυτό θα ‘ναι ένα ψέμα.

19. I Go to Sleep - Anika
 

20. Run Off the Road - Ola Podrida

Η Katerina Rudcencova γεννήθηκε στην Πράγα το 1976. Από το 1998 εκδίδει ποιήματα και ποιητικές συλλογές. Έχει βραβευτεί με το Hubert Burda, ένα βραβείο για νέους ποιητές της Ανατολικής Ευρώπης.

21. Tetro -Osvaldo Golijov

poezie 

Στάχτες και τέρψη (Katerina Rudcencova)
Η ηρεμία βρίσκεται στον θάνατο
που μας σαβανώνει. Ομίχλη
πάνω από το δάσος, αργή συνομιλία
αργό περπάτημα, εμείς.

Νύχτες μαζί
ακούς την ανάσα
βλέποντας το πρόσωπο που βυθίζεται
στις σκέψεις ενός αιωρούμενου μυαλού.
Καθετί ανοιχτό μας παρηγορεί:
οι αγροί, ο ουρανός, η επιφάνεια των λιμνών και των θαλασσών.

Βυθίζονται μέσα σου. Τέρψη, αστραπή.
Σηκώνεσαι στα γόνατα και τα χέρια.

Δεν μπορείς πια να ξεχωρίσεις
τον αναστεναγμό ηδονής από ένα κλαψούρισμα,
τον ρυθμό των βημάτων που ακολουθούν ένα φέρετρο
από τις ορμές του έρωτα.

22. Something in the way - Nirvana
 

23. Calendar - Your Hand in Mine