c a o s a r t o vol.12 (23-5-2013) in radio of chimeres

PLAYLIST

c a o s a r t o vol.12 (23-5-2013) in radio of chimeres

1. Η μαγιονέζα - Λένα Πλάτωνος & Κοντογεωργίου

Το Μετέωρο Βήμα του Πελαργού

2. Νυχτερινή Εκπομπή - Αφροδίτη Μάνου 

 Όταν θα αρχίσει να καίγεται η γη, γιατί θα έχει πλησιάσει πολύ τον ήλιο, οι άνθρωποι του πλανήτη μας πρέπει να φύγουν. Να γίνει αυτό που η ιστορία το ονομάζει η "Μεγάλη Μετανάστευση". Θα φύγουν λοιπόν όλοι απ' όπου και αν βρίσκονται. Με όποιο μέσο μπορεί να βρει ο καθένας. Και θα μαζευτούν όλοι στην έρημο της Σαχάρας. Εκεί ένα παιδί έχει αμολήσει ένα χαρταετό που πήγε ψηλά. Μικροί και μεγάλοι θα πιαστούν απ' το σπάγκο και θα φύγουν με το χαρταετό στο διάστημα, σε αναζήτηση άλλου πλανήτη. Μερικοί θα κρατούν στο χέρι ένα μικρό φυτό, άλλος μια τριανταφυλλιά, ή μια χούφτα στάρι, ή ένα γέρικο ζώο. Και κάποιος άλλος όλα τα ποιήματα που έγραψαν οι άνθρωποι.Το Μετέωρο Βήμα του Πελαργού - Θεόδωρος Αγγελόπουλος

3. Εγώ θα σ' αγαπώ και μη σε νοιάζει - Ζορμπαλά - Κελαϊδόνης

4. Το πρωί με ξυπνάς με φιλιά - Σοφία Βέμπο

Σας εύχομαι υγεία και ευτυχία,
αλλά δε μπορώ να κάνω το ταξίδι σας.
Είμαι επισκέπτης.
Το καθετί που αγγίζω με πονάει πραγματικά,
και έπειτα δε μ' ανήκει.
Όλο και κάποιος βρίσκεται να πει "δικό μου είναι".
Εγώ δεν έχω τίποτα δικό μου,
είχα πει κάποτε με υπεροψία.
Τώρα μαθαίνω πως το τίποτα είναι Τίποτα.

Ότι δεν έχεις καν όνομα.
Και πρέπει να δανείζεσαι ένα κάθε τόσο.
Δώστε μου ένα μέρος να κοιτάω.
Ξεχάστε με στη θάλασσα.
Σας εύχομαι υγεία και ευτυχία.

Το Μετέωρο Βήμα του Πελαργού - Θεόδωρος Αγγελόπουλος

5. Χάρτινο το φεγγαράκι - Πόπη Αστεριάδη

Ο Κένεθ Ρεξροθ (1905-1982), ποιητής, κριτικός λογοτεχνίας και φιλόσοφος, που εμφανίζεται και στο βιβλίο του Τζακ Κέρουακ, TheDharmaBums,  ως ο εντυπωσιακός χαρακτήρας Reinhold Cacoethes, θεωρείται σήμερα επίσημα  πατέρας του κινήματος των μπήτνικς. Η λεγόμενη Beat Generation είναι μια γενιά Αμερικανών συγγραφέων που δημιούργησαν κίνημα στη διάρκεια της δεκαετίας του 1950. Τα κύρια χαρακτηριστικά αυτού του περιθωριακού στην αρχή κινήματος ήταν η απόρριψη των κυρίαρχων αξιών του κόσμου, ο πειραματισμός με το σεξ και τα ναρκωτικά και ένα μεγάλο ενδιαφέρον για τις Ανατολικές θρησκείες.

6. Θα διώξω τα σύννεφα - Καίτη Χωματά

ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ (Κένεθ Ρέξροθ)
 

Το απόγευμα σβήνει με κόκκινες
Κηλίδες φωτός πάνω στα φύλλα
Στη βορειοανατολική πλευρά του φαραγγιού.
Η εξημερωμένη κουκουβάγια μου
Στέκει γαλήνια στο θανατικό της κλαδί.
Μια ανόητη καρακάξα σκούζει
Και ρίχνεται κατά πάνω της.
Εκείνη την αγνοεί. Χασμουριέται
Και τινάζει τα φτερά της.
Η καρακάξα πετά μακριά κράζοντας με τρομάρα.
Το βασιλικό μου φίδι κουλουριασμένο
Ακίνητο πάνω σε βιβλία και χαρτιά.
Ακόμα και η γλώσσα του είναι ακίνητη,
Μα τα κίτρινα του μάτια εποπτεύουν.
Τα ποντίκια τρέχουν χαριτωμένα
Στους τοίχους. Πέρα από τους λόφους
Το φεγγάρι είναι ψηλά, κι ο ουρανός
Γίνεται κρυστάλλινος μπρος του.
Το φαράγγι θαμπίζει στο μισόφωτο.
΄Ένα αόρατο παλάτι
Γυάλινο, γεμάτο διάφανους ανθρώπους
Βρίσκεται γύρω μου.
Πάνω από τον θαμπό καταρράκτη
Η έντονη υπόσχεση φωτός υψώνεται
Πάνω από του φαραγγιού το άνοιγμα.
Ένα γυμνό κορίτσι μπαίνει στην καλύβα μου,
Με πόδια λευκά, λικνίζοντας τη μέση,
       Και με ευωδιαστό φύλο.

 

7. Ασχημούλα μου - Δημήτρης Ψαριανός 

8. Αν είσαι - Κώστας Καράλης

Ο Gëzim Hajdari, γεννήθηκε το 1957 στη Λούσνια (περιοχή ΝΔ των Τιράνων προς τη μεριά της Αδριατικής). Είναι πτυχιούχος αλβανικής φιλολογίας  του Πανεπιστημίου του Ελμπασάν (Αλβανία) καθώς και πτυχιούχος Νεώτερης και Σύγχρονης λογοτεχνίας του Πανεπιστημίου “La Sapienza” της Ρώμης.
Από τον Απρίλη του 1992 μέχρι σήμερα  ζει εξόριστος στην Ιταλία όπου κατέφυγε για πολιτικούς, όπως ο ίδιος δηλώνει, λόγους.
Η λογοτεχνική του δραστηριότητα κινείται και εκτείνεται στα πλαίσια της διγλωσσίας (αλβανικής και ιταλικής γλώσσας). Είναι ποιητής, δοκιμιογράφος και μεταφραστής. Το ποιητικό του έργο,  είναι ευρύ, πολυσύνθετο

 

9. Σ' αναζητώ - Μαρία Δημητριάδη

Πικρόχορτο(Gëzim Hajdari)

Μην κλαις                                                         
είναι ο πετρίτης που τρέχει
στο παγωμένο ρυάκι

μην κλαις
γρήγορα θ’ ανθίσει η αμυγδαλιά
και τα πουλιά γλυκόφωνα θα τραγουδήσουν
στις φλέβες μας

μην κλαις
διέσχισα την πληγή σου
για να σε φτάσω.

10. Τ' αστέρι του βοριά - Βασίλης Λέκκας

11. Μανούλα μου - Λάκης Παππάς

 Χιγκίτα του Αλέξανδρου 

Το Μακρύ Νησί είναι ο τόπος αυτοεξορίας μας. Ο Εφιάλτης είναι ο Πατέρας μας. Η Ομιλία και η Ακοή είναι το δώρο του Εφιάλτη σε εμάς. Η Ησυχία είναι το δικό μας δώρο σε αυτόν. Η Οικογένεια μάς προστατεύει από τη Μόλυνση και τους Ταριχευτές. Το χώμα θα είναι το σημείο επιστροφής. Το αύριο είναι σήμερα. Σήμερα είναι η 13η ημέρα του Γαλάζιου Έτους 37.  

12. Ένας ευαίσθητος ληστής - Γιώργος Ρωμανός

13. Higuita (part1)

14. Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί - Νίκος Ξυλούρης

15. Η Μαριάνθη των ανέμων - Νένα Βενετσιάνου

Ζαν Ζενέ (γαλλικά: Jean Genet, 19 Δεκεμβρίου 1910 - 1986), Γάλλος θεατρικός συγγραφέας και σκηνοθέτης. Ο περιθωριακός ομοφυλόφιλος και ιδιότροπος εκπρόσωπος του θεάτρου του παραλόγου, μέσα από τα έργα του απεικονίζει την ίδια του τη ζωή. Λωποδύτης, κατάδικος και εκδιδόμενος ομοφυλόφιλος, ο Ζενέ περιπλανήθηκε στην Ευρώπη, έγινε το αγαπημένο παιδί της γαλλικής διανόησης, αφοσιώθηκε σε έναν ακροβάτη, και αργότερα μεταμορφώθηκε από απολιτίκ σε ακτιβιστή, υποστηρίζοντας τους Μαύρους Πάνθηρες και ακολουθώντας Παλαιστίνιους στρατιώτες σε στρατόπεδα του Λιβάνου και της Ιορδανίας.Δημοσιεύει το πρώτο του κείμενο σε ηλικία 32 ετών, την "Παναγία των λουλουδιών", το πιο "εμπρηστικό" ίσως μυθιστόρημα του 20ού αιώνα. Το γράφει στο κελί του, σε ό,τι χαρτί βρίσκει. Αποκτά την αναγνώριση της παρισινής κοινωνίας μετά τη γνωριμία του με τον Ζαν Κοκτό, ο οποίος θα φροντίσει ώστε να εκδοθούν τα έργα του και θα τον βοηθήσει πολλές φορές να βγει από τη φυλακήΟ Ζαν Ζενέ πέθανε ένα ήσυχο ανοιξιάτικο πρωινό του 1986. Μόνος σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου στο Παρίσι, νικημένος από τον καρκίνο. "Σ' έναν σιωπηλό και ασήμαντο δρόμο, που ξαφνικά πήρε λάμψη, αποτελώντας την τελευταία στάση της ζωής του Ζενέ στην πόλη, την οποία μεταμόρφωσε και εξύβρισε χωρίς σταματημό" σημειώνει στο ξεκίνημα της βιογραφίας του ο Στίβεν Μπάρμπερ.

16. Τριγόνα - Κρίστη Στασινοπούλου

 

Άφησε το αυτί μου κι έπιασε το μάγουλό μου, το μέτωπό μου, που το σούφρωνε με τα ανελέητα δάχτυλά του. Ήταν σαν να δοκίμαζε πάνω μου πολλά πρόσωπα που κανένα δεν τον ικανοποιούσε. Άφηνα αυτόν τον μικρό, που με το παιχνίδι ξεφόρτωνε ακόμα περισσότερη θλίψη από μέσα του,τον άφηνα να με επεξεργάζεται. Τον ευχαριστούσε να επινοεί αυτές τις ρυτίδες, αυτά τα βαθουλώματα, τα εξογκώματα, αυτή όμως η ευχαρίστησή του ήταν σοβαρή. Δε γελούσε ο Λυσιέν. Μου φαινόταν πως είναι ευλογία να με ζυμώνουν τέτοια δάχτυλα,να με τορνεύουν, κι ένοιωθα τον
έρωτα που πρέπει να αισθάνεται η ύλη γι'αυτόν που τη σμιλεύει με τόση χαρά.

Ζαν Ζενέ

17. Τα παιδιά κάτω στον κάμπο - Σαβίνα Γιαννάτου

18. Higuita(part 2) 

Το μυαλό της γένναγε ιστορίες για μακρινές κοινωνίες και άγνωστα τρομακτικά πλάσματα.
Αυτός..
Αυτός ήταν δεμένος από το ένα πόδι σ' έναν πάσσαλο στα ελαιόλουτρα.
Νεκρός εδώ και μέρες.
Κανείς δεν ήξερε ποιος είναι. Απαγορευόταν ακόμα και να μιλάνε για αυτόν.
Τον πλησιάζει.
Ο νεκρός άντρας ανοίγει τα μάτια του.
Πιο αργές κινήσεις Αδαή, δεν θέλει να τελειώσει ακόμα.
Την τραβάει από τα μαλλιά. Και χώνει τη βρώμικη τη μολυσμένη του γλώσσα μέσα στο στόμα της.
Χτύπα την τώρα Αδαή.
Χτύπα την.
Το χαστούκι της τεντώνει το...
το δέρμα.
Πρέπει να κατέβει περισσότερο σπέρμα στους όρχεις σου.
Ο νεκρός θέλει να την πάρει.
Να την πάρει.
Θέλει να την γαμήσει Ευρυδίκη.
Να τη γαμήσει.
Νιώθεις τους όρχεις σου γεμάτους;
Τα χέρια μου
Αχ, τ' αρχίδια του
Μέσα μου κρέας
Ο κώλος μου
Αχ
μέσα μου
μέσα μου έχω
παρέα

Χιγκίτα

19. Never on Sunday - 2L8

20. Ο κυρ' Αντώνης - Μάνος Χατζηδάκης / Μελίνα Μερκούρη

21. Higuita (part 3)

22. Γέρασε η γιορτή - Δημήτρης Χορν

23. Περιμπανού - Σαβίνα Γιαννάτου

24. Higuita (part 4)

 25. Η μικρή Ραλλού - Φλέρυ Νταντωνάκη

 Ο Εμμανουήλ (Μάνος) Χατζιδάκις (Ξάνθη 23 Οκτωβρίου 1925 – Αθήνα 15 Ιουνίου 1994) ήταν ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες μουσικοσυνθέτες. Το έργο του θεωρείται πως συνέδεσε τη λόγια με τη λαϊκή μουσική και περιλαμβάνει δεκάδες ηχογραφήσεις πολλές από τις οποίες αναγνωρίζονται σήμερα ως κλασικές. Η μουσική του εκπαίδευση ξεκινά σε ηλικία τεσσάρων ετών και περιλαμβάνει μαθήματα πιάνου από την αρμενικής καταγωγής πιανίστρια Αλτουνιάν. Παράλληλα, εξασκείται στο βιολί και το ακορντεόν.Η πρώτη εμφάνιση του Χατζιδάκι ως συνθέτη πραγματοποιείται το 1944 με τη συμμετοχή του στο έργο Τελευταίος Ασπροκόρακας του Αλέξη Σολομού, στο Θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κουν. Στη σχολή του Θεάτρου Τέχνης, ο Χατζιδάκις θα παρακολουθήσει και μαθήματα υποκριτικής, αν και τελικά ο ίδιος ο Κουν θα τον αποτρέψει. Η συνεργασία του με το Θέατρο Τέχνης θα διαρκέσει περίπου δεκαπέντε χρόνια και αποφέρει μουσική για σημαντικό αριθμό έργων του σύγχρονου θεάτρου..Το 1946 καταγράφεται και η πρώτη του εργασία για τον κινηματογράφο, στην ταινία Αδούλωτοι Σκλάβοι και στα επόμενα χρόνια συνθέτει μουσική για πολλές ελληνικές ή ξένες ταινίες.Το 1961 του απονέμεται το βραβείο Όσκαρ για το τραγούδι Τα παιδιά του Πειραιά, από την ταινία του Ζυλ Ντασέν Ποτέ την Κυριακή, το οποίο συμπεριλαμβάνεται και στα δέκα εμπορικότερα τραγούδια του 20ού αιώνα. Ο ίδιος ο Χατζιδάκις, θεωρεί πως η ελαφρά μουσική του για τον κινηματογράφο του προσδίδει μια «ανεπιθύμητη λαϊκότητα» την οποία δεν αποδέχεται και φθάνει στο σημείο να αποκηρύξει μεγάλο μέρος της.Σημαντικός σταθμός στο έργο του Χατζιδάκι για το θέατρο αποτελεί ακόμα η παράσταση Οδός Ονείρων (1962) σε σκηνοθεσία Αλέξη Σολομού και πρωταγωνιστή το Δημήτρη Χορν.Στα τέλη του 1989 ο Χατζιδάκις ιδρύει την «Ορχήστρα των Χρωμάτων» με σκοπό να παρουσιάσει έργα που συνήθως δεν καλύπτονται από τις συμβατικές συμφωνικές ορχήστρες. Ο ίδιος ο Χατζιδάκις διηύθυνε την ορχήστρα μέχρι το τέλος της ζωής του δίνοντας συνολικά είκοσι συναυλίες και δώδεκα ρεσιτάλ ελληνικού και διεθνούς ρεπερτορίου. Το 1991, σε συνεργασία με τον Δήμο Καλαμάτας διοργανώνει επίσης τους «Πρώτους Αγώνες Ελληνικού Τραγουδιού Καλαμάτας».
Πέθανε στις 15 Ιουνίου του 1994 από οξύ πνευμονικό οίδημα και ετάφη στην Παιανία.

26. Ο κυρ' Αντώνης (ορχηστρικό) - Μάνος Χατζηδάκης

27. Η ομίχλη μπαίνει από παντού στο σπίτι - Αρλέτα

28. Higuita (part 5) 

πόσο χρόνο έχουμε ακόμα;
θα προλάβουμε να ζητήσουμε συγγνώμη;

απ' όλους;

Χιγκίτα

29. Στα κίτρινα φώτα - Δήμητρα Γαλάνη

30. Ας ερχόσουν για λίγο - Τάνια Τσανακλίδου

31. Higuita (part 6)

32. Το παιχνίδι της έμπνευσης - Βαγγέλης Γερμανός

Ίσως δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει νοιώσει εκείνο το είδος θλίψης, αν όχι τρόμο, διαπιστώνοντας ότι ο κόσμος και η ιστορία του μοιάζουν αιχμάλωτοι μια αναπόδραστης κίνησης, που κάθε μέρα παίρνει ολοένα και μεγαλύτερες διαστάσεις και που, για λόγους ολοένα και πιο ασήμαντους φαίνεται να επικεντρώνεται στις εφήμερες μόνο αλλαγές του ορατού κόσμου. Ο ορατός κόσμος, όμως, είναι όπως είναι κι εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε σχεδόν τίποτα για να τον αλλάξουμε. Νοσταλγεί λοιπόν κανείς έναν κόσμο όπου ο άνθρωπος, αντί να επικεντρώνεται με τόση εμμονή πάνω στο οπτικό φαινόμενο, θα καταγινόταν με το να απαγκιστρωθεί απ’ αυτό, όχι μόνο αποποιούμενος κάθε είδους τέτοια δραστηριότητα, αλλά απογυμνώνοντας τον εαυτό του μέχρις ότου ανακαλύψει εκείνο το κρυφό σημείο, που είναι μέσα μας και που υπήρξε πάντα το μοναδικό ορμητήριο μιας διαφορετικής και αναμφίβολα πιο ηθικής περιπέτειας.

Ζαν Ζενέ

 

33. Κεμάλ (ορχηστρικό) - Μάνος Χατζηδάκης

34. Το όνειρο - Δήμος Μούτσης 

Τα μουσικά "χαλιά" ήταν από τα ορχηστρικά κομμάτια του Μάνου Χατζηδάκη(Hymettous, The Postman's Dead, Ο κυρ' Αντώνης, Ευρυδίκη, Έντεκα Κομμάτια - Φθινόπωρο, Χορός)

c a o s a r t o vol.11 (16-5-2013) in radio of chimeres

PLAYLIST

c a o s a r t o vol.11 (16-5-2013) in radio of chimeres 

1. Η Αγάπη Άργησε Μια Μέρα - Βασίλης Δημητρίου

2. Too Afraid Too Love You - The Black Keys

3. Your Skin and Mine - Sad Lovers & Giants

 

Ο Ουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς ( William Butler Yeats) (13 Ιουνίου 1865, Δουβλίνο-28 Ιανουαρίου 1939, Γαλλία), γιος του Ιρλανδού ζωγράφου Τζον Μπάτλερ Γέιτς, θεωρείται ένας από τους κορυφαίους αγγλόφωνους ποιητές του 20ού αιώνα. Ασχολήθηκε με την ποίηση, την πεζογραφία, το θέατρο, το δοκίμιο και τη μελέτη. Επηρεάστηκε από το γαλλικό συμβολισμό, κατόρθωσε να συγκεράσει το ρομαντισμό με το ρεαλισμό, ενώ στο έργο του διαφαίνεται η αγάπη του για τους μύθους και της παραδόσεις για την πατρίδα του, Ιρλανδία, καθιερώνοντας το κελτικό "στυλ", με θέματα από την κελτική μυθολογία, τη μελαγχολία και το μυστικισμό.
Το 1923 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας.

4. Alexanderplatz - Hauschka 

POEZIE

Μην αγαπάς για πολύ καιρό (William Butler Yeats)

Μην αγαπάς, γλυκιά μου, για πολύ καιρό:
εγώ γέρασα –χρόνια και χρόνια– αγαπώντας
και κατάντησα εκτός μόδας,
σαν τραγούδι παλιό.

Τα χρόνια της νιότης, κανένας μας
δεν ξεχώριζε τη σκέψη του
από του άλλου τη σκέψη∙
κοινή και αδιαίρετη η ύπαρξή μας κρινόταν.

Μα κάτι σ’ εκείνη άλλαξε ξαφνικά –
μην αγαπάς για πολύ καιρό,
ειδάλλως καταντάς –γερνώντας–
εκτός μόδας, σαν τραγούδι παλιό.

 

5. Lost Control - Anathema

 

6.  Theatre of Tragedy - Siren

 

Ο Adrián González da Costa είναι γιος ενός Ισπανού και μιας Πορτογαλίδας, και μέσα από αυτά τα οκτώ ποιήματα τα οποία περιλαμβάνονται στην ποιητική συλλογή του Rua dos douradores, προσπαθεί να ενώσει την ισπανική με την πορτογαλική λογοτεχνία. Είναι γραμμένα σε εντεκασύλλαβους χωρίς ομοιοκαταληξία.

 

 

 

 

 

 

7.Το Βαλς του Γράμμου - Ελένη Καραΐνδρου

POEZIE 

Adrián González da Costa

Ηδη ξέρεις πως εγώ, αφού δεν διαβάζω
εφημερίδες ούτε ακούω άγρυπνες 
ομιλίες στο ράδιο, συνηθίζω
να πιστεύω ακριβώς όσα
αφηγούνται τα μάτια σου στο μπαρ Indias.
Ο καφές σ' αυτό το μπαρ δεν είναι καφές,
είναι άλλη εντολή -δική σου και δική μου-.
Μια πράξη στην οποία ο Θεός μερικές φορές
ντύνεται παιδικά και μας ρωτά
αν θα θέλαμε κάτι, οτιδήποτε,
ζάχαρι, για παράδειγμα.
Ερώτημα αυτό
στο οποίο μαζί, γελώντας, απαντάμε
πως δε θέλουμε τίποτα προς το παρόν,
πως η ζωή μας είναι γλυκιά, γλυκιά, γλυκιά.

8. Trust Me - Swans

9. Faith and the Muse - Mesmerism (Dead can Dance )

 

Μπεν, Γκότφριντ (Gottfried Benn, Μάνσφελντε 1886 – Βερολίνο 1956). Γερμανός ποιητής και συγγραφέας. Σπούδασε θεολογία στο πανεπιστήμιο του Μάρμπουργκ και αργότερα φοίτησε σε στρατιωτική ιατρική σχολή.Η πρώτη συλλογή του έφερε τον τίτλο Morgue (1912) και παρουσίαζε την ανθρώπινη ύπαρξη μέσα από το πρίσμα της αρρώστιας και του θανάτου. Με αυτή τη συλλογή, καθώς και με την επόμενη που έφερε τον τίτλο Σάρκα (Fleisch, 1917), ακολούθησε τα πρότυπα του εξπρεσιονισμού, μεταφέροντας ορισμένα μοτίβα του ρεύματος αυτού –τη διάγνωση του ατόμου σε κλίμακα βιολογική-υλιστική, την απαισιόδοξη προοπτική της παρακμής αλλά και τον βίαιο τεμαχισμό του λόγου, την άρνηση της ποιητικής γλώσσας και την εξύψωση του τεχνικού όρου– σε υποδειγματικό εκφραστικό επίπεδο

 

 

 

 

 

10. The Sluggish Postman - Your Hand in Mine

 

POEZIE

Μικρό αστρολούλουδο (Gottfried Benn)

Ανοίξαμε το πτώμα ενός πνιγμένου μεθύστακα.
Κάποιος του ‘χε καρφώσει ένα μαβί αστρολούλουδο
ανάμεσα στα δόντια.
Καθώς έκοβα κάτω απ’ το δέρμα
γλώσσα κι ουρανίσκο,
μ’ ένα μεγάλο νυστέρι,
μου γλίστρησε τ’ αστέρι στον εγκέφαλο.
Την ώρα που ράβαμε, το πήρα
και το ‘βαλα στη θωρακική κοιλότητα
μέσα σε πριονίδι.
Πιές τώρα τον άμπακο μες στο δοχείο σου!
Κοιμήσου απαλά,
μικρό αστέρι!

 

11. La Petite Heroine - Spiritual Front

 

12. House of Flying Daggers - Shigeru Umebayashi

13. Reborn - George Varsamakis

 

Ο Λουί Φερντινάντ Σελίν ή κατά τον κόσμο Λουί Φερντινάντ Ωγκύστ Ντετούς (Louis-Ferdinand Céline, Κουρμπεβ‎ουά 27 Μαΐου 1894 - Μεντόν 1 Ιουλίου 1961) ήταν Γάλλος συγγραφέας και δοκιμιογράφος. Γεννήθηκε στο Παρίσι το 1894. Το 1912 κατάχθηκε ως εθελοντής στο πεζικό, για να αντιδράσει στους γονείς του, λιγο πριν ξεσπάσει ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος στον οποίο συμμετείχε.Αφού τελείωσε τις σπουδές του στην Ιατρική, συμμετείχε για λογαριασμό της Κοινωνίας των Εθνών σε υγιεινολογικές αποστολές στην Αμερική, την Αφρική και την Ευρώπη προτού εγκατασταθεί στο Παρίσι ως γιατρός.
Το 1932 εκδίδει το αριστουργηματικό "Ταξίδι στην άκρη της νύχτας", που προκαλεί σκάνδαλο και στέφεται με απαραμείωτη επιτυχία. Εννέα ακόμα μυθιστορήματα ("Θάνατος επί πιστώσει", "Μακελειό", "Από τον ένα πύργο ο άλλος", "Βορράς", κ.ά.) επισφραγίζουν την ιδιοφυή καινοτομία του.
Η αντισημιτική και φιλοναζιστικη στάση του τον αναγκάζει να καταφύγει το 1944 στη Γερμανία και εν συνεχεία στην Κοπεγχάγη, όπου φυλακίζεται για ένα διάστημα και όπου παραμένει μια εξαετία, εν αναμονή της δίκης του στη Γαλλία επί εσχάτη προδοσία.
Το 1951 αμνηστεύεται και αποσύρεται στο παρισινό προάστιο Μεντόν, συνεχίζοντας να συγγράφει έως το θάνατο του, το 1961.

 

 

 

14. At Home - Wim Mertens

 

"Ναι, πέρα για πέρα άνανδρος Λόλα, τον αρνούμαι τον πόλεμο με ό,τι έχει μέσα... Δεν τον θρηνώ εγώ... Δεν παραιτούμαι εγώ, δεν τον μοιρολογάω... Τον αρνούμαι καθαρά και ξάστερα,κι όλους μαζί τους λεβέντες που περιέχει, δεν θέλω νά'χω τίποτα να κάνω μαζί τους, μαζί του. Δεν πα νά'ναι εννιακόσια ογδόνταπέντε εκατομμύρια  του λόγου τους κι εγώ μονάχα ένας, αυτοί έχουν άδικο, Λόλα, κι εγώ δίκιο, γιατί μόνο εγώ ξέρω τι θέλω: Δεν θέλω πια να πεθάνω."

"Ε λοιπόν,να ζήσουν οι τρελοί και οι άνανδροι! Ή μάλλον να επιζήσουν! Θυμάσαι, ας πούμε, Λόλα, τ'όνομα έστω κι ενός στρατιώτη απ'όσους σκοτώθηκαν στον Εκατονταετή Πόλεμο;... Προσπάθησες να μάθεις έστω κι ένα από κείνα τα ονόματα;... Όχι, έτσι δεν είναι; ποτέ σου δεν προσπάθησες; Σου 'ναι όλα τόσο ανώνυμα,τόσο αδιάφορα και τόσο άγνωστα όσο και το τελευταίο μόριο τούτου εδώ του πρες παπιέ, όσο και το πρωινό σκατό σου... Βλέπεις λοιπόν που πέθαναν για το τίποτα, Λόλα! Για το απολύτως τίποτα,οι κόπανοι! Σε διαβεβαιώ! Είναι αποδεδειγμένο! Μόνο η
ζωή μετράει! σε δέκα χιλιάδες χρόνια από τώρα,σου πάω στοίχημα, τούτος εδώ ο πόλεμος, όσο κι αν σήμερα σου φαίνεται σπουδαίος, θα 'χει παντελώς ξεχαστεί... Το πολύ πολύ να τσακώνονται ακόμα, εδώ κι εκεί, καμιά ντουζίνα καλαμαράδες γι'αυτόν και για το πότε γίναν οι σημαντικότερες εκατόμβες, χάρη στις οποίες δοξάστηκε... Είναι το μόνο αξιομνημόνευτο που κατάφεραν να βρουν οι άνθρωποι,οι μεν για τους δε,σε απόσταση μερικών αιώνων, μερικών χρόνων, ακόμα και μερικών ωρών..Δεν πιστεύω στο μέλλον, Λόλα..."

15. Without You My Life Would Be Boring - The Knife 

16. You 're Gonna Hate Me - A Victim of Society

17. Dictaphone's Lament - Tycho

"Η μάνα μου,απ'τη Γαλλία,με παρότρυνε να φροντίζω την υγεία μου, όπως και τότε στον πόλεμο. Και κάτω απ'τη λαιμητόμο να'μουνα, η μάνα μου θα με κατσάδιαζε που ξέχασα το κασκόλ μου. Δεν έχανε ευκαιρία η μάνα μου να προσπαθεί να με πείσει ότι ο κόσμος ήταν καλοήθης και ότι η ίδια έπραξε άριστα που με συνέλαβε. Είναι η μεγάλη υπεκφυγή της μητρικής αμέλειας αυτή η υποτιθέμενη Πρόνοια."

18. Nature Boy - David Bowie and Massive Attack

19. Every Night - The Last Drive

 

20. Days - Kerkville

 

"Σήμερα για παράδειγμα,είναι εύκολο να μας αραδιάζουν διάφορα περί Χριστού. Πήγαινε άραγε προς νερού του μπροστά σ'όλον τον κόσμο ο Ιησούς; Έχω την εντύπωση ότι δεν θα διαρκούσε πολύ το κόλπο του, αν έκανε τα κακά του δημοσίως. Ελάχιστη παρουσία,αυτό είναι το μυστικό, προπαντώς στον έρωτα."

21. Pandora - Cocteau Twins

22. Feelings - On Thorns I Lay 

 

"Όταν αναλογίζομαι σήμερα όλους εκείνους τους τρελούς που γνώρισα,δεν μπορώ παρά ν'αμφιβάλλω για το κατά πόσον υπάρχει άλλη αληθινή πραγμάτωση της βαθύτερης ιδιοσυγκρασίας μας πέρα απ'την αρρώστια και τον πόλεμο,τη διπλή αυτή απεραντοσύνη του εφιάλτη.
Κοντολογίς,η μεγάλη κούραση της ύπαρξης μπορεί να μην είναι τίποτε άλλο απ'τον τεράστιο μόχθο μας να παραμείνουμε εχέφρονες επί είκοσι,σαράντα χρόνια και βάλε,να μην είμαστε απλά,βαθειά ο εαυτός μας,δηλαδή σιχαμεροί,φρικαλέοι,παράλογοι. Είναι εφιάλτης να πρέπει πάντα να παρουσιάζουμε ως ένα μικρό παγκόσμιο ιδεώδες,ως έναν υπεράνθρωπο απ'το πρωί ίσαμε το βράδυ,τον χωλό υπάνθρωπο που μας δόθηκε. "

23. Ronald - Povarovo

 

24. End of The Night - The Doors