c a o s a r t o vol.12 (23-5-2013) in radio of chimeres

PLAYLIST

c a o s a r t o vol.12 (23-5-2013) in radio of chimeres

1. Η μαγιονέζα - Λένα Πλάτωνος & Κοντογεωργίου

Το Μετέωρο Βήμα του Πελαργού

2. Νυχτερινή Εκπομπή - Αφροδίτη Μάνου 

 Όταν θα αρχίσει να καίγεται η γη, γιατί θα έχει πλησιάσει πολύ τον ήλιο, οι άνθρωποι του πλανήτη μας πρέπει να φύγουν. Να γίνει αυτό που η ιστορία το ονομάζει η "Μεγάλη Μετανάστευση". Θα φύγουν λοιπόν όλοι απ' όπου και αν βρίσκονται. Με όποιο μέσο μπορεί να βρει ο καθένας. Και θα μαζευτούν όλοι στην έρημο της Σαχάρας. Εκεί ένα παιδί έχει αμολήσει ένα χαρταετό που πήγε ψηλά. Μικροί και μεγάλοι θα πιαστούν απ' το σπάγκο και θα φύγουν με το χαρταετό στο διάστημα, σε αναζήτηση άλλου πλανήτη. Μερικοί θα κρατούν στο χέρι ένα μικρό φυτό, άλλος μια τριανταφυλλιά, ή μια χούφτα στάρι, ή ένα γέρικο ζώο. Και κάποιος άλλος όλα τα ποιήματα που έγραψαν οι άνθρωποι.Το Μετέωρο Βήμα του Πελαργού - Θεόδωρος Αγγελόπουλος

3. Εγώ θα σ' αγαπώ και μη σε νοιάζει - Ζορμπαλά - Κελαϊδόνης

4. Το πρωί με ξυπνάς με φιλιά - Σοφία Βέμπο

Σας εύχομαι υγεία και ευτυχία,
αλλά δε μπορώ να κάνω το ταξίδι σας.
Είμαι επισκέπτης.
Το καθετί που αγγίζω με πονάει πραγματικά,
και έπειτα δε μ' ανήκει.
Όλο και κάποιος βρίσκεται να πει "δικό μου είναι".
Εγώ δεν έχω τίποτα δικό μου,
είχα πει κάποτε με υπεροψία.
Τώρα μαθαίνω πως το τίποτα είναι Τίποτα.

Ότι δεν έχεις καν όνομα.
Και πρέπει να δανείζεσαι ένα κάθε τόσο.
Δώστε μου ένα μέρος να κοιτάω.
Ξεχάστε με στη θάλασσα.
Σας εύχομαι υγεία και ευτυχία.

Το Μετέωρο Βήμα του Πελαργού - Θεόδωρος Αγγελόπουλος

5. Χάρτινο το φεγγαράκι - Πόπη Αστεριάδη

Ο Κένεθ Ρεξροθ (1905-1982), ποιητής, κριτικός λογοτεχνίας και φιλόσοφος, που εμφανίζεται και στο βιβλίο του Τζακ Κέρουακ, TheDharmaBums,  ως ο εντυπωσιακός χαρακτήρας Reinhold Cacoethes, θεωρείται σήμερα επίσημα  πατέρας του κινήματος των μπήτνικς. Η λεγόμενη Beat Generation είναι μια γενιά Αμερικανών συγγραφέων που δημιούργησαν κίνημα στη διάρκεια της δεκαετίας του 1950. Τα κύρια χαρακτηριστικά αυτού του περιθωριακού στην αρχή κινήματος ήταν η απόρριψη των κυρίαρχων αξιών του κόσμου, ο πειραματισμός με το σεξ και τα ναρκωτικά και ένα μεγάλο ενδιαφέρον για τις Ανατολικές θρησκείες.

6. Θα διώξω τα σύννεφα - Καίτη Χωματά

ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ (Κένεθ Ρέξροθ)
 

Το απόγευμα σβήνει με κόκκινες
Κηλίδες φωτός πάνω στα φύλλα
Στη βορειοανατολική πλευρά του φαραγγιού.
Η εξημερωμένη κουκουβάγια μου
Στέκει γαλήνια στο θανατικό της κλαδί.
Μια ανόητη καρακάξα σκούζει
Και ρίχνεται κατά πάνω της.
Εκείνη την αγνοεί. Χασμουριέται
Και τινάζει τα φτερά της.
Η καρακάξα πετά μακριά κράζοντας με τρομάρα.
Το βασιλικό μου φίδι κουλουριασμένο
Ακίνητο πάνω σε βιβλία και χαρτιά.
Ακόμα και η γλώσσα του είναι ακίνητη,
Μα τα κίτρινα του μάτια εποπτεύουν.
Τα ποντίκια τρέχουν χαριτωμένα
Στους τοίχους. Πέρα από τους λόφους
Το φεγγάρι είναι ψηλά, κι ο ουρανός
Γίνεται κρυστάλλινος μπρος του.
Το φαράγγι θαμπίζει στο μισόφωτο.
΄Ένα αόρατο παλάτι
Γυάλινο, γεμάτο διάφανους ανθρώπους
Βρίσκεται γύρω μου.
Πάνω από τον θαμπό καταρράκτη
Η έντονη υπόσχεση φωτός υψώνεται
Πάνω από του φαραγγιού το άνοιγμα.
Ένα γυμνό κορίτσι μπαίνει στην καλύβα μου,
Με πόδια λευκά, λικνίζοντας τη μέση,
       Και με ευωδιαστό φύλο.

 

7. Ασχημούλα μου - Δημήτρης Ψαριανός 

8. Αν είσαι - Κώστας Καράλης

Ο Gëzim Hajdari, γεννήθηκε το 1957 στη Λούσνια (περιοχή ΝΔ των Τιράνων προς τη μεριά της Αδριατικής). Είναι πτυχιούχος αλβανικής φιλολογίας  του Πανεπιστημίου του Ελμπασάν (Αλβανία) καθώς και πτυχιούχος Νεώτερης και Σύγχρονης λογοτεχνίας του Πανεπιστημίου “La Sapienza” της Ρώμης.
Από τον Απρίλη του 1992 μέχρι σήμερα  ζει εξόριστος στην Ιταλία όπου κατέφυγε για πολιτικούς, όπως ο ίδιος δηλώνει, λόγους.
Η λογοτεχνική του δραστηριότητα κινείται και εκτείνεται στα πλαίσια της διγλωσσίας (αλβανικής και ιταλικής γλώσσας). Είναι ποιητής, δοκιμιογράφος και μεταφραστής. Το ποιητικό του έργο,  είναι ευρύ, πολυσύνθετο

 

9. Σ' αναζητώ - Μαρία Δημητριάδη

Πικρόχορτο(Gëzim Hajdari)

Μην κλαις                                                         
είναι ο πετρίτης που τρέχει
στο παγωμένο ρυάκι

μην κλαις
γρήγορα θ’ ανθίσει η αμυγδαλιά
και τα πουλιά γλυκόφωνα θα τραγουδήσουν
στις φλέβες μας

μην κλαις
διέσχισα την πληγή σου
για να σε φτάσω.

10. Τ' αστέρι του βοριά - Βασίλης Λέκκας

11. Μανούλα μου - Λάκης Παππάς

 Χιγκίτα του Αλέξανδρου 

Το Μακρύ Νησί είναι ο τόπος αυτοεξορίας μας. Ο Εφιάλτης είναι ο Πατέρας μας. Η Ομιλία και η Ακοή είναι το δώρο του Εφιάλτη σε εμάς. Η Ησυχία είναι το δικό μας δώρο σε αυτόν. Η Οικογένεια μάς προστατεύει από τη Μόλυνση και τους Ταριχευτές. Το χώμα θα είναι το σημείο επιστροφής. Το αύριο είναι σήμερα. Σήμερα είναι η 13η ημέρα του Γαλάζιου Έτους 37.  

12. Ένας ευαίσθητος ληστής - Γιώργος Ρωμανός

13. Higuita (part1)

14. Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί - Νίκος Ξυλούρης

15. Η Μαριάνθη των ανέμων - Νένα Βενετσιάνου

Ζαν Ζενέ (γαλλικά: Jean Genet, 19 Δεκεμβρίου 1910 - 1986), Γάλλος θεατρικός συγγραφέας και σκηνοθέτης. Ο περιθωριακός ομοφυλόφιλος και ιδιότροπος εκπρόσωπος του θεάτρου του παραλόγου, μέσα από τα έργα του απεικονίζει την ίδια του τη ζωή. Λωποδύτης, κατάδικος και εκδιδόμενος ομοφυλόφιλος, ο Ζενέ περιπλανήθηκε στην Ευρώπη, έγινε το αγαπημένο παιδί της γαλλικής διανόησης, αφοσιώθηκε σε έναν ακροβάτη, και αργότερα μεταμορφώθηκε από απολιτίκ σε ακτιβιστή, υποστηρίζοντας τους Μαύρους Πάνθηρες και ακολουθώντας Παλαιστίνιους στρατιώτες σε στρατόπεδα του Λιβάνου και της Ιορδανίας.Δημοσιεύει το πρώτο του κείμενο σε ηλικία 32 ετών, την "Παναγία των λουλουδιών", το πιο "εμπρηστικό" ίσως μυθιστόρημα του 20ού αιώνα. Το γράφει στο κελί του, σε ό,τι χαρτί βρίσκει. Αποκτά την αναγνώριση της παρισινής κοινωνίας μετά τη γνωριμία του με τον Ζαν Κοκτό, ο οποίος θα φροντίσει ώστε να εκδοθούν τα έργα του και θα τον βοηθήσει πολλές φορές να βγει από τη φυλακήΟ Ζαν Ζενέ πέθανε ένα ήσυχο ανοιξιάτικο πρωινό του 1986. Μόνος σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου στο Παρίσι, νικημένος από τον καρκίνο. "Σ' έναν σιωπηλό και ασήμαντο δρόμο, που ξαφνικά πήρε λάμψη, αποτελώντας την τελευταία στάση της ζωής του Ζενέ στην πόλη, την οποία μεταμόρφωσε και εξύβρισε χωρίς σταματημό" σημειώνει στο ξεκίνημα της βιογραφίας του ο Στίβεν Μπάρμπερ.

16. Τριγόνα - Κρίστη Στασινοπούλου

 

Άφησε το αυτί μου κι έπιασε το μάγουλό μου, το μέτωπό μου, που το σούφρωνε με τα ανελέητα δάχτυλά του. Ήταν σαν να δοκίμαζε πάνω μου πολλά πρόσωπα που κανένα δεν τον ικανοποιούσε. Άφηνα αυτόν τον μικρό, που με το παιχνίδι ξεφόρτωνε ακόμα περισσότερη θλίψη από μέσα του,τον άφηνα να με επεξεργάζεται. Τον ευχαριστούσε να επινοεί αυτές τις ρυτίδες, αυτά τα βαθουλώματα, τα εξογκώματα, αυτή όμως η ευχαρίστησή του ήταν σοβαρή. Δε γελούσε ο Λυσιέν. Μου φαινόταν πως είναι ευλογία να με ζυμώνουν τέτοια δάχτυλα,να με τορνεύουν, κι ένοιωθα τον
έρωτα που πρέπει να αισθάνεται η ύλη γι'αυτόν που τη σμιλεύει με τόση χαρά.

Ζαν Ζενέ

17. Τα παιδιά κάτω στον κάμπο - Σαβίνα Γιαννάτου

18. Higuita(part 2) 

Το μυαλό της γένναγε ιστορίες για μακρινές κοινωνίες και άγνωστα τρομακτικά πλάσματα.
Αυτός..
Αυτός ήταν δεμένος από το ένα πόδι σ' έναν πάσσαλο στα ελαιόλουτρα.
Νεκρός εδώ και μέρες.
Κανείς δεν ήξερε ποιος είναι. Απαγορευόταν ακόμα και να μιλάνε για αυτόν.
Τον πλησιάζει.
Ο νεκρός άντρας ανοίγει τα μάτια του.
Πιο αργές κινήσεις Αδαή, δεν θέλει να τελειώσει ακόμα.
Την τραβάει από τα μαλλιά. Και χώνει τη βρώμικη τη μολυσμένη του γλώσσα μέσα στο στόμα της.
Χτύπα την τώρα Αδαή.
Χτύπα την.
Το χαστούκι της τεντώνει το...
το δέρμα.
Πρέπει να κατέβει περισσότερο σπέρμα στους όρχεις σου.
Ο νεκρός θέλει να την πάρει.
Να την πάρει.
Θέλει να την γαμήσει Ευρυδίκη.
Να τη γαμήσει.
Νιώθεις τους όρχεις σου γεμάτους;
Τα χέρια μου
Αχ, τ' αρχίδια του
Μέσα μου κρέας
Ο κώλος μου
Αχ
μέσα μου
μέσα μου έχω
παρέα

Χιγκίτα

19. Never on Sunday - 2L8

20. Ο κυρ' Αντώνης - Μάνος Χατζηδάκης / Μελίνα Μερκούρη

21. Higuita (part 3)

22. Γέρασε η γιορτή - Δημήτρης Χορν

23. Περιμπανού - Σαβίνα Γιαννάτου

24. Higuita (part 4)

 25. Η μικρή Ραλλού - Φλέρυ Νταντωνάκη

 Ο Εμμανουήλ (Μάνος) Χατζιδάκις (Ξάνθη 23 Οκτωβρίου 1925 – Αθήνα 15 Ιουνίου 1994) ήταν ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες μουσικοσυνθέτες. Το έργο του θεωρείται πως συνέδεσε τη λόγια με τη λαϊκή μουσική και περιλαμβάνει δεκάδες ηχογραφήσεις πολλές από τις οποίες αναγνωρίζονται σήμερα ως κλασικές. Η μουσική του εκπαίδευση ξεκινά σε ηλικία τεσσάρων ετών και περιλαμβάνει μαθήματα πιάνου από την αρμενικής καταγωγής πιανίστρια Αλτουνιάν. Παράλληλα, εξασκείται στο βιολί και το ακορντεόν.Η πρώτη εμφάνιση του Χατζιδάκι ως συνθέτη πραγματοποιείται το 1944 με τη συμμετοχή του στο έργο Τελευταίος Ασπροκόρακας του Αλέξη Σολομού, στο Θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κουν. Στη σχολή του Θεάτρου Τέχνης, ο Χατζιδάκις θα παρακολουθήσει και μαθήματα υποκριτικής, αν και τελικά ο ίδιος ο Κουν θα τον αποτρέψει. Η συνεργασία του με το Θέατρο Τέχνης θα διαρκέσει περίπου δεκαπέντε χρόνια και αποφέρει μουσική για σημαντικό αριθμό έργων του σύγχρονου θεάτρου..Το 1946 καταγράφεται και η πρώτη του εργασία για τον κινηματογράφο, στην ταινία Αδούλωτοι Σκλάβοι και στα επόμενα χρόνια συνθέτει μουσική για πολλές ελληνικές ή ξένες ταινίες.Το 1961 του απονέμεται το βραβείο Όσκαρ για το τραγούδι Τα παιδιά του Πειραιά, από την ταινία του Ζυλ Ντασέν Ποτέ την Κυριακή, το οποίο συμπεριλαμβάνεται και στα δέκα εμπορικότερα τραγούδια του 20ού αιώνα. Ο ίδιος ο Χατζιδάκις, θεωρεί πως η ελαφρά μουσική του για τον κινηματογράφο του προσδίδει μια «ανεπιθύμητη λαϊκότητα» την οποία δεν αποδέχεται και φθάνει στο σημείο να αποκηρύξει μεγάλο μέρος της.Σημαντικός σταθμός στο έργο του Χατζιδάκι για το θέατρο αποτελεί ακόμα η παράσταση Οδός Ονείρων (1962) σε σκηνοθεσία Αλέξη Σολομού και πρωταγωνιστή το Δημήτρη Χορν.Στα τέλη του 1989 ο Χατζιδάκις ιδρύει την «Ορχήστρα των Χρωμάτων» με σκοπό να παρουσιάσει έργα που συνήθως δεν καλύπτονται από τις συμβατικές συμφωνικές ορχήστρες. Ο ίδιος ο Χατζιδάκις διηύθυνε την ορχήστρα μέχρι το τέλος της ζωής του δίνοντας συνολικά είκοσι συναυλίες και δώδεκα ρεσιτάλ ελληνικού και διεθνούς ρεπερτορίου. Το 1991, σε συνεργασία με τον Δήμο Καλαμάτας διοργανώνει επίσης τους «Πρώτους Αγώνες Ελληνικού Τραγουδιού Καλαμάτας».
Πέθανε στις 15 Ιουνίου του 1994 από οξύ πνευμονικό οίδημα και ετάφη στην Παιανία.

26. Ο κυρ' Αντώνης (ορχηστρικό) - Μάνος Χατζηδάκης

27. Η ομίχλη μπαίνει από παντού στο σπίτι - Αρλέτα

28. Higuita (part 5) 

πόσο χρόνο έχουμε ακόμα;
θα προλάβουμε να ζητήσουμε συγγνώμη;

απ' όλους;

Χιγκίτα

29. Στα κίτρινα φώτα - Δήμητρα Γαλάνη

30. Ας ερχόσουν για λίγο - Τάνια Τσανακλίδου

31. Higuita (part 6)

32. Το παιχνίδι της έμπνευσης - Βαγγέλης Γερμανός

Ίσως δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει νοιώσει εκείνο το είδος θλίψης, αν όχι τρόμο, διαπιστώνοντας ότι ο κόσμος και η ιστορία του μοιάζουν αιχμάλωτοι μια αναπόδραστης κίνησης, που κάθε μέρα παίρνει ολοένα και μεγαλύτερες διαστάσεις και που, για λόγους ολοένα και πιο ασήμαντους φαίνεται να επικεντρώνεται στις εφήμερες μόνο αλλαγές του ορατού κόσμου. Ο ορατός κόσμος, όμως, είναι όπως είναι κι εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε σχεδόν τίποτα για να τον αλλάξουμε. Νοσταλγεί λοιπόν κανείς έναν κόσμο όπου ο άνθρωπος, αντί να επικεντρώνεται με τόση εμμονή πάνω στο οπτικό φαινόμενο, θα καταγινόταν με το να απαγκιστρωθεί απ’ αυτό, όχι μόνο αποποιούμενος κάθε είδους τέτοια δραστηριότητα, αλλά απογυμνώνοντας τον εαυτό του μέχρις ότου ανακαλύψει εκείνο το κρυφό σημείο, που είναι μέσα μας και που υπήρξε πάντα το μοναδικό ορμητήριο μιας διαφορετικής και αναμφίβολα πιο ηθικής περιπέτειας.

Ζαν Ζενέ

 

33. Κεμάλ (ορχηστρικό) - Μάνος Χατζηδάκης

34. Το όνειρο - Δήμος Μούτσης 

Τα μουσικά "χαλιά" ήταν από τα ορχηστρικά κομμάτια του Μάνου Χατζηδάκη(Hymettous, The Postman's Dead, Ο κυρ' Αντώνης, Ευρυδίκη, Έντεκα Κομμάτια - Φθινόπωρο, Χορός)