c a o s a r t o vol.13 (30-5-2013) in radio of chimeres

SPECIAL GUEST: Γιώργος Μανάδης

PLAYLIST

c a o s a r t o vol.13 (30-5-2013) in radio of chimeres

1. Γουώκμαν - Δήμος Μούτσης

2. Παραισθήσεις - Δάρνακες

Ιστολόγιο: Η ΝΥΧΤΑ ΜΕ ΣΥΜΦΕΡΕΙ

"Το πρωί βρήκα τα δύο παιδιά μου καθισμένα αντικριστά στη μπανιέρα. Υπήρχε μόνο λίγο ξεραμένο αίμα στα πρόσωπα και είχαν δέσει  ήδη με επίδεσμο τα μέτωπά τους. Μόλις με είδαν χαμογέλασαν πλατιά αποκαλύπτοντάς μου δυο ζευγάρια από κατάμαυρες οδοντοστοιχίες. Πήγα προς το μέρος τους και χάιδεψα στοργικά τα λερωμένα μαλλιά τους. Τα είχα καταλάβει όλα. Ήθελαν απλώς να γλείψουν το μαύρο νερό που κυλούσε στις σωληνώσεις του σπιτιού μας προτού αποφασίσω να σφραγίζω τις βρύσες."

3. Γράμμα από τη Λεγεώνα των Ξένων - Δάρνακες

4. Μιράντα - Κ. Βήτα

Ιστολόγιο: Σημειώσεις Ανυπομονησίας 

"Ο εαυτός μας είναι η τελειοποιημένη μοναξιά. Ακίνδυνη και ακατάπαυστη, απαλλαγμένη από καθετί άγνωστο ή γνωστό. Διχασμένο σαν κύμα που δεν γνωρίζουμε αν η θάλασσα ή τα χείλη της γης το εγκαταλείπουν.  Όσα δώσαμε, δεν είναι δικά μας, για αυτό δεν τα αναζητάμε. Αναμένουμε. Δεν δίνουμε τον εαυτό μας, δεν μοιράζεται η μοναξιά, δεν μπορεί να μοιραστεί. Ένα αόρατο αγκίστρι μας τραβάει αλλού. Μας τσακίζουν από τα ρούχα και εμείς σπεύδουμε να φτιάξουμε το γιακά ή το μπουφάν μας. Νιώθουμε απελπιστικά τυχεροί όταν κάτι δεν μας τρομάζει.  Είμαστε μόνοι και στις χειρονομίες συνεπείς, στο συναίσθημα άπραγοι."

5. Hey Mr. Jung - Nalyssa Green

Ο Παύλος Μάτεσις (1933-2013) γεννήθηκε στο χωριό Δίβρη, στην Πελοπόννησο. Μέχρι τα 19 του έζησε σε πολλές επαρχιακές πόλεις. Σπούδασε υποκριτική στη Δραματική Σχολή Βαχλιώτη, μουσική και ξένες γλώσσες (αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά). Εργάστηκε ως τραπεζικός υπάλληλος και εγκατέλειψε τη σταδιοδρομία του για να αφοσιωθεί στο θέατρο και τη λογοτεχνία. Ως ηθοποιός, εμφανίστηκε παίζοντας τον Υιό στη "Φαύστα" του Μποστ και τον Αϊνστάιν στην κωμωδία "Αρσενικό και παλιά δαντέλα" του Κέσελρινγκ. Δίδαξε υποκριτική στη Σχολή Σταυράκου (1963-64). Διετέλεσε βοηθός δραματουργός στο Εθνικό Θέατρο, μεταξύ 1971-1973. Επίσης, έγραψε και σκηνοθέτησε δύο τηλεοπτικές σειρές που παίχτηκαν στην ΥΕΝΕΔ (1974-76) καθώς και κείμενα για Floor Show. Στο χώρο των γραμμάτων εμφανίστηκε με το μονόπρακτο θεατρικό έργο "Ο σταθμός", το 1964, που διακρίθηκε στο διαγωνισμού του θιάσου "Δωδέκατη Αυλαία" και ακολούθησε "Η τελετή", που τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Θεάτρου το 1966 και παραστάθηκε από το Θέατρο Νέας Ιωνίας του Γιώργου Μιχαηλίδη την επόμενη χρονιά, και δύο χρόνια αργότερα από το Εθνικό Θέατρο. Στην πρώτη φάση της θεατρικής του δημιουργίας, ο Μάτεσις κινήθηκε στο χώρο της σκληρής απομυθοποίησης του ελληνικού μικροαστισμού και στη συνέχεια -με οριακή δημιουργία το "Φάντασμα του κυρίου Ραμόν Νοβάρο"- στράφηκε προς μια γραφή που παραπέμπει στο λεγόμενο θέατρο του παραλόγου με σαφείς αναφορές στο έργο του Σάμουελ Μπέκετ. Με το θεατρικό έργο του "Προς Ελευσίνα", εμπνευσμένο από το μυθιστόρημα του William Faulkner "Καθώς ψυχορραγώ", ο Μάτεσις επιχείρησε μια ανατρεπτική απεικονιση της ζωής από τη σκοπιά του θανάτου, με αναφορές στην ελληνική παράδοση από την αρχαία τραγωδία ως το δημοτικό τραγούδι και τα ελληνικά ήθη και έθιμα, όλα σε μια ανεστραμμένη οπτική. Στην πεζογραφία πραγματοποίησε την πρώτη του εμφάνιση το 1987 με τη νουβέλα "Αφροδίτη", και έγινε γνωστός το 1990 με τη "Μητέρα του σκύλου", στο οποίο αντιμετωπίζει τη σύγχρονη ελληνική κοινωνία μέσα από τη ματιά της κεντρικής ηρωίδας του, της ψυχωσικής Ραραούς. "Η μητέρα του σκύλου" μεταφράστηκε σε πολλές ξένες γλώσσες και περιλήφθηκε στη λίστα του αγγλικού εκδοτικού οίκου Quintet Publishing "1001 βιβλία της παγκόσμιας λογοτεχνίας που πρέπει να έχει διαβάσει κάποιος μέχρι το τέλος της ζωής του". Την ίδια προβληματική συνέχισε ο Μάτεσις με τη συλλογή διηγημάτων του "Ύλη δάσους" αλλά και το μυθιστόρημα "Ο παλαιός των Ημερών". Ανατρεπτικής γραφής ήταν και το μυθιστόρημά του "Πάντα καλά", το οποίο ο ίδιος ο συγγραφέας χαρακτήρισε αισθηματικό μυθιστόρημα, καθώς και τα "Σκοτεινός οδηγός", "Μύρτος", "Αλδεβαράν" και το παρωδιακό "Graffito". Ασχολήθηκε επίσης με τη μετάφραση λογοτεχνικών και θεωρητικών έργων (από συγγραφείς όπως οι Σαίξπηρ, Μπεν Τζόνσον, Αριστοφάνης, Μολιέρος, Ίψεν, Μπωμαρσαί, Βιτράκ, Αρτώ, Πίντερ, Μάμετ, Σέπαρντ, Αραμπάλ). Πέθανε στην Αθήνα στις 20 Ιανουαρίου 2013, στα 80 του χρόνια, ενώ νοσηλευόταν σε ιδιωτικό θεραπευτήριο μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο.

6. Paranoia - Elsiane

"Η Μυρτάλη προχώρησε, και με το σκερπάνι, την κόψη του, τον εβάρεσε στο σβέρκο. Ο καφές του χύθηκε και το φλιτζάνι έπεσε κι έσπασε. Σκοτίστηκα, σκέφτηκε η Μυρτάλη, ο εργολάβος θα το 'παιρνε. Ύστερα, του πριόνισε το λαιμό του με το πριόνι και το καρύδι του τινάχτηκε έξω και το κεφάλι του έγειρε. Τότε η Μυρτάλη πήρε το ψαλιδάκι του μανικιούρ και το έχωσε στο αυτί του, και το έμπηξε μέσα καλά χτυπώντας το με το σκερπάνι. Ύστερα έπλυνε νοικοκυρεμένα τα εργαλεία στο νεροχύτη να φύγουν τα αίματα. Ύστερα έβαλε τη βαλίτσα της στο σκαλοπάτι της εξώπορτας, ύστερα πήρε σπίρτα, έχυσε βενζίνη και οινόπνευμα στο πάτωμα και ύστερα έβαλε φωτιά και ύστερα πήρε την τσάντα της και βγήκε, πήρε και τη βαλίτσα της, έκλεισε την εξώπορτα. Πάλι την απογοήτευσε ο φόνος, καμία εντύπωση δεν της έκανε, ούτε εκδίκηση ένιωσε ούτε ξεκούραση ούτε τίποτα. Χαρά στο πράγμα, είπε φωναχτά, και όλοι το παινεύουνε πως είναι έγκλημα. Δεύτερη φορά, και καμία εντύπωση. Δεν ξανακάνω φόνο."

Παύλος Μάτεσις 

7. The Banana Session - Prodigy Medley 

 Ο Ρέιμοντ Κάρβερ γεννήθηκε το 1938 στο Όρεγκον των ΗΠΑ. Διηγηματογράφος και ποιητής, δημοσίευσε το πρώτο του διήγημα το 1961. Επί χρόνια εργάστηκε ως καθηγητής δημιουργικής γραφής σε διάφορα πανεπιστήμια. Το 1983 γνώρισε την καταξίωση, όταν του απονεμήθηκε το βραβείο Μίλντρεντ και Χάρολντ Στράους από την Αμερικανική Ακαδημία Τεχνών και Γραμμάτων, το οποίο του επέτρεψε να αφοσιωθεί απερίσπαστος στο γράψιμο. Πέθανε τον Αύγουστο του 1988. 

8. Cash, Diamond Rings, Swimming Pools - DENA  

Απόσπασμά από: Εσείς δεν ξέρετε τι είναι η αγάπη
(μια βραδιά με τον Τσαρλς Μπουκόφσκι)(Κάρβερ Ρέιμοντ)

 Εσείς δεν ξέρετε τι είναι η αγάπη είπε ο Μπουκόφσκι
κοιτάξτε με είμαι 51 χρονών
κι είμαι ερωτευμένος με τούτην εδώ την πιτσιρίκα
την έχω πατήσει άσχημα αλλά κι αυτή δεν πάει πίσω
οπότε είναι εντάξει φίλε έτσι πρέπει να γίνεται
Μπαίνω στο αίμα τους και δεν μπορούν να με βγάλουν από κει
Δοκιμάζουν τα πάντα για να γλιτώσουν από μένα
μα όλες τους γυρίζουνε στο τέλος
Όλες τους γυρίζουνε σε μένα εκτός
από εκείνη που έθαψα
Έκλαψα γι’ αυτήν
μα έκλαιγα εύκολα εκείνη την εποχή
άσε φίλε μη μου βάλεις να πιω τίποτα σκληρό
Γίνομαι κακός τότε
Θα μπορούσα να κάτσω εδώ και να πίνω μπίρα
με σας τους χίπηδες όλη τη νύχτα
θα μπορούσα να πιω δέκα λίτρα από τούτην εδώ την μπίρα
σαν να ‘τανε νεράκι
Βάλε με όμως να πιω κανά σκληρό ποτό
και θ’ αρχίσω να πετάω κόσμο έξω από τα παράθυρα
θα πετάξω τους πάντες έξω από το παράθυρο
Το ‘χω κάνει αυτό
Μα εσείς δεν ξέρετε τι είναι η αγάπη
Δεν ξέρετε γιατί δεν ήσασταν ποτέ
ερωτευμένοι είναι απλό
Εγώ έχω τούτην εδώ την πιτσιρίκα και είναι όμορφη
Με φωνάζει Μπουκόφσκι
Μπουκόφσκι λέει με τη σιγανή της φωνή
κι εγώ λέω Τι
Μα εσείς δεν ξέρετε τι είναι η αγάπη
Και σας λέω τι είναι
μα εσείς δεν ακούτε
Δεν υπάρχει ούτε ένας από σας σε τούτο δω το δωμάτιο
που θ’ αναγνώριζε την αγάπη ακόμη κι αν σηκωνόταν
και του τον κάρφωνε στον κώλο

9. Rack city - Honey Cocaine 

10. Love Jihad - Skip & Die

11. Indignados - Keny Arkana

Ο Γιάννης Ζελιαναίος, γεννήθηκε το Γενάρη του 1978. Μόλις τελείωσε το άχαρο σχολείο, σπούδασε τη τέχνη της φωτογραφίας και ύστερα δημιούργησε φωτογραφικές ομάδες, διοργανώνοντας εκθέσεις και μικρά φεστιβάλ σε μπαρ, μουσικά καφενεία και κάθε λογής χώρους που άντεχαν τις εικόνες και τα τραγούδια που έπαιζε σα δισκοθέτης. Έχει κάνει φωτογραφήσεις εξώφυλλων δίσκων ελληνικών γκρουπ, (Διάφανα Κρίνα, Νέβμα), και αμέτρητες φωτογραφήσεις συναυλιών. Γράφει μουσικοκριτικές και άρθρα σε εναλλακτικούς οδηγούς στο internet (sonicplay-ground.gr). Σήμερα εργάζεται σε δισκοπωλείο.

12. Who Shot Me - Honey Cocaine

"Έξι μέρες έκανε

και την έβδομη

έγινε τύφλα απ’ το μεθύσι

για να ξεχάσει πως

το μήλο θα πέσει

στα χέρια μιας γυναίκας."

Γιάννης Ζελιαναίος

13. War/No More Trouble

Ιστολόγιο: Denton Welch, τα ημερολόγια
(μετάφραση: Γιώργου Μανάδη)

Maurice Denton Welch (29 March 1915 – 30 December 1948) was an English writer and painter, admired for his vivid prose and precise descriptions.

"Έφυγε για να κατασκευάσει ένα κίτρινο μείγμα που από ότι κατάλαβα περιείχε μουστάρδα και ζεστό νερό.
Ήπια το μείγμα κουταλιά-κουταλιά και περίμενα. Τίποτα δεν συνέβη. Με κοίταξε ανήσυχα.
"Ακόμη τίποτα;" ρώτησε.
"Έτσι νομίζω," είπα.
Ύστερα, επειδή το κεφάλι μου ήταν έτοιμο να βράσει και να σπάσει, πρόσθεσα, "Μπορείς να μου δώσεις κάτι για τον πονοκέφαλο ή κάτι για να κοιμηθώ;"
"Καλύτερα όχι," είπε. "Εχεις ήδη πάρει πολλά χάπια, αρκετά για ένα βράδυ."
Γέλασε και είπε και άλλα αστεία. Ένιωσα τόσο ευγνώμων γιατί κατάφερε να απομακρύνει, έστω και για μια στιγμή, τον εφιάλτη που ζούσα.
Μετά από λίγη ώρα με άφησε. Πριν να φύγει, επίσημα, με έναν τόνο που θύμιζε κάποιο σχολιαρόπαιδο, μου είπε "Ας δώσουμε τα χέρια."
Ανασηκώθηκα από το κρεβάτι και άπλωσα τα χέρια μου. Δεν ένιωσα καθόλου ηλίθια, μόνο λίγο ντροπή."

14. Hovercraft Mother - Violet Sedan Chair

16. Menace - Bjorn Bailie

17. Alphabet of my Phobias - Maia Vidal

Γιώργος Μανάδης: Ναι,μιλάει για τον εαυτό του στο τρίτο πρόσωπο.Το επίθετο είναι Μανάδης,συνειρμοί με ανάβεις,με σβήνεις ή με ζαζαρβατικά καλό είναι να αποφεύγονται.Δηλώνει πρόεδρος και ολίγον ρεμάλι.Αγαπά τον δρόμο.Γεννηθείς το 1987,κάτι που τον αποκλείει από πολλές ηλικίες.Τον εκπλήσσει η ακαμψία μερικών σωμάτων στην πρόσληψη αγάπης.Αγκαλίτσας.Κάτοικος Messier 42,M42,NGC 1976,LBN 974.Αυτά

Προσωπικά ιστολόγια: 

 Ύπαρων ο Ελβετικός (http://yparon.blogspot.gr/)

Denton Welch, Τα Ημερολόγια (http://dentonwelchjournals.blogspot.gr/)

18. Un Giorno Di Mare - Donatella Moretti

πως και πότε θα κοιμηθώ;αυτό είναι το βασικό.ένα κύμα κάυσωνα διαπέρασε την πλάτη μου απαγορεύοντας την διαμονή σε επαφή με οτιδήποτε υφασμάτινο. Είμαστε ο πολιτισμός της βιογραφίας του Σκρούτζ. Και των σημείων μνήμης στρατιωτών, αγνώστων ή μη. Πλέον τα αηδόνια σταμάτησαν. Θα κυριαρχηθούν από αυτοκίνητα, μετά καμπάνες, μετά πάλι αυτοκίνητα, κλάμματα μωρών, τινάγματα χαλιών, κοράκια, ξανά αυτοκίνητα. Παλιά κάτι βράδια ακουγότανε και μια στριγκλιά ηδονής και σουμιέδες γειτόνων. Πλέον ή το γυρίσαμε όλοι στην ηχομόνωση ή σταματήσαμε να πηδιομαστε. Μαζεύονται σε μια γραμμή είπε, στην Παραλία, κλείνουν τα φώτα αυτοκινήτων και πηδιούνται. Τελικά η ανθρωπότητα χρειάζεται ομαδικά μέρη για πήδημα.

Γιώργος Μανάδης

19. The Crane Wife - Marianne Faithfull / Nick Cave

20. Skin - Zola Jesous

21. Thank You Satan - Leo Ferre

*Σαν μουσικά χαλιά λειτούργησαν τα κομμάτια: Waltz for Suzan του Chet Baker, Luke's Back του Kiril Dzajkovski, Midnight in Paris ost, nescafe classick του Λουκιανού Κηλαηδόνη και Απών του Χάρη Ελευθεριάδη